|
|
jij die ik niet zal noemen,
jij was mijn
petunia,
je zou je stuifmeel vrijgeven,
die
ging recht in mijn
aderen,
je mooie bloem,
bereikt
mijn hart,
je bloemblaadjes,
maakte me
controle verliezen,
maar door een trieste
ochtend,
onze liefde is
bleek
Ik heb niet langer die vreugde van
om je geur te ruiken,
mijn hart
schreeuw,
Ik heb niet langer die vreugde van
waardeer je schoonheid,
omdat je liefde
voor mij is vervaagd
ik vind
waarde,
mijn kleine bloem,
die je niet hebt
wist niet hoe te bloeien,
in wat had kunnen gebeuren
wees onze toekomst,
ik kan niet
niets, het is het lot,
hand op de
hart,
Ik voel het, ik sterf!
|
